Een transitievergoeding is bedoeld voor compensatie van het ontslag en om de overgang van de ene naar de andere baan te vergemakkelijken. Met de komst van de Wet arbeidsmarkt in balans (WAB) veranderen per 1 januari 2020 de spelregels rondom deze transitievergoeding.
In januari 2020 is de ingangsdatum van de Wet Arbeidsmarkt in Balans (Wab) met betrekking tot de transitievergoeding. Er zijn veel vragen over de transitievergoeding zoals wanneer u nu eigenlijk recht heeft op een transitievergoeding, bijvoorbeeld bij een tijdelijk contract.
Ook werknemers met een tijdelijke arbeidsovereenkomst hebben recht op een transitievergoeding. Om recht te hebben op een transitievergoeding maakt het dus niet uit of het contract van rechtswege wordt beëindigd (= tijdelijk contract) of dat de werkgever de arbeidsovereenkomst opzegt via het UWV of ontbindt bij de kantonrechter.
In uitzonderlijke gevallen kan een transitievergoeding ook verschuldigd zijn als de arbeidsovereenkomst door de werknemer wordt opgezegd, ontbonden of na een einde van rechtswege niet wordt voortgezet. Vereist is dan wel dat sprake is van ernstig verwijtbaar handelen door de werkgever. Bovendien kan aan de werknemer – bovenop de transitievergoeding in een dergelijke situatie – mogelijk nog een extra vergoeding worden toegekend, namelijk de billijke vergoeding.
Met de invoering van de WAB zal ook de berekening van de transitievergoeding gaan veranderen.
Vanaf 1 januari 2020 geldt dat de vergoeding in alle gevallen 1/3e maandsalaris bedraagt per gewerkt jaar en een evenredig deel daarvan voor een periode dat de arbeidsovereenkomst korter dan een jaar heeft geduurd. De extra compensatie voor langere dienstverbanden en 50-plussers komt dus te vervallen. Dit betekent dat vooral de werknemers die langer dan 10 jaar in dienst zijn en helemaal als de werknemer ook nog eens boven de vijftig is, vanaf 1 januari 2020 een (fors) lagere transitievergoeding kan krijgen.
De transitievergoeding is niet verschuldigd als het eindigen of het niet-voortzetten van uw arbeidsovereenkomst gebeurt vanwege of na het bereiken van de AOW-leeftijd. Er is discussie geweest over de vraag of het niet-toekennen van een transitievergoeding bij of na het bereiken van de AOW-gerechtigde leeftijd in strijd was met Europese wetgeving, met name in het licht van leeftijdsdiscriminatie.
Op 20 april 2018 oordeelde de Hoge Raad dat het niet-toekennen van een transitievergoeding bij of na het bereiken van de AOW-gerechtigde leeftijd niet in strijd is met Europese wetgeving, omdat het doel van een transitievergoeding onder meer is om de overgang van de ene naar de andere baan te vergemakkelijken.[1] Werknemers die de AOW-gerechtigde leeftijd bereiken, hoeven immers niet (noodzakelijk meer) de overgang te maken naar een nieuwe baan. Kortom de transitievergoeding is bedoeld om de overgang naar een nieuwe baan van de ontslagene te vergemakkelijken.
[1] HR 20 april 2018, ECLI:NL:HR:2018:651
Let op! Geen transitievergoeding bij ontslag met wederzijds goedvinden.
Een transitievergoeding is in beginsel niet verplicht bij een ontslag met wederzijds goedvinden (vaststellingsovereenkomst). Het staat werkgever en werknemer bij een einde met wederzijds goedvinden uiteraard vrij in het licht van de contractsvrijheid om wel een ontslag- of transitie-vergoeding overeen te komen.
Transitievergoeding mag niet worden uitgesloten in de arbeidsovereenkomst. Als de transitievergoeding wordt uitgesloten in de arbeidsovereenkomst, dan is deze bepaling in strijd met het dwingendrechtelijke karakter van artikel 7:673 BW en daarom nietig.
